Türkçe ve Japonca, Ural-Altay dil ailesinin üyeleridir. Bu aileye ait diller, aynı kökten türemiş ve ortak özellikler taşır.
Benzerlikler:
- Her iki dilde de kelimeler sona eklenerek türetilir. Örneğin, "kitap" kelimesinin Türkçede "kitapçı", "kitaplık" ve "kitap okumak" gibi türevleri vardır. Japoncada da "hon" kelimesinin "honoya" (kitaplık), "hon o yomu" (kitap okumak) ve "hon o kaita" (kitap yazdım) gibi türevleri vardır.
- Her iki dilde de cümleler temel olarak özne-nesne-fiil sırasına göre kurulur. Örneğin, "Ben kitap okuyorum." cümlesi Türkçede de Japoncada da bu sıraya göre kurulur.
Farklılıklar:
Japonca, Türkçeye göre daha fazla tonlama kullanır. Türkçede ise tonlama yoktur. Örneğin, Japoncada "ka" (gel) kelimesinin yüksek tonla söylenmesi "gel" anlamına gelirken, düşük tonla söylenmesi "gelmek" anlamına gelir.
Japoncadaki fiil çekimleri, Türkçedekinden daha karmaşıktır. Örneğin, Türkçede fiiller kişi, zaman ve kip gibi kategorilere göre çekilir. Japoncada ise fiiller bu kategorilere ek olarak, sesli uyumu, vurgu ve tonlama gibi faktörlere göre de çekilir.
Japonca, Türkçeye göre daha fazla ideogram kullanır. Türkçede ideogramlar, sayılar ve bazı özel isimler dışında çok fazla kullanılmaz. Japoncada ise ideogramlar, günlük konuşmada da yaygın olarak kullanılır.
Sonuç:
Türkçe ve Japonca, yakın akraba olmalarına rağmen, farklı dillerdir. Bu farklılıklar, Japonca öğrenmek isteyenlerin dikkate alması gereken önemli noktalardır.
No comments:
Post a Comment