Beyond Magnitudes: Community-Centered Interpretations of Earthquakes through DYFI Data
A Psychosocial Case Reflection on the 28 June 2020 Muğla Earthquake
Abstract
The magnitudes recorded by seismographs measure ground acceleration—but they do not capture collective memory, fear, or resilience. This article explores how citizen-contributed earthquake feedback systems like Did You Feel It? (DYFI) offer a psychosocial dimension to seismic understanding. Using the Ml=5.4 Muğla earthquake on 28 June 2020 as a case study, we argue that each DYFI report is not merely a data point, but an echo of community fragility, caution, and a deeper societal question: Will we survive the next big one?
Introduction
On 28 June 2020, a Ml=5.4 magnitude earthquake occurred at approximately 67 km depth in the Osmaniye-Marmaris-Muğla corridor (Boğaziçi Üniversitesi KRDAE, 2020). Though technically classified as “moderate,” its social footprint extended beyond geophysical metrics. With each earthquake, public anxiety reactivates—shaped by collective memory of catastrophic events and a persistent fear of “the big one.” In this context, public-sourced feedback platforms such as DYFI provide more than data—they offer digital imprints of lived human experience.
DYFI as a Mirror of Societal Anxiety
“I felt it. Will the next one be bigger? Will we survive?”
These expressions can be seen as digital whispers of public concern, or as Prof. Öncel describes:
“Every DYFI entry is a cry from the public—a reflection of fear, memory, and a call not to be forgotten in the noise of seismic data.”
Thus, DYFI becomes not just a tool for ground-motion mapping, but a psychosocial seismograph that tracks fear, memory, and uncertainty in disaster-prone societies.
The 2020 Muğla Earthquake as a Case Example
Although it did not cause significant damage, the 28 June 2020 quake triggered widespread reports on DYFI across southwestern Türkiye. The pattern of submissions revealed three main insights:
- Localized Emotional Impact: Despite the moderate magnitude, residents near Muğla reported feelings of shock, linking it to past destructive events.
- Fear of the Future: Many comments included references to anticipated major earthquakes.
- Community Appeal: Submissions often felt like indirect calls for attention or reassurance from authorities, scientists, or even neighbors.
These patterns highlight that DYFI functions not only as a data tool, but as a form of participatory alertness—a collective whisper from communities under constant seismic uncertainty.
Implications for Risk Communication and Resilience Policy
- Data Contextualization: Citizen-generated seismic reports should be interpreted with sensitivity to historical trauma and local context.
- Two-Way Communication: Emergency management must treat public reports not just as inputs, but as openings for empathetic, reassuring dialogue.
- Emotional Literacy in Preparedness: Integrating psychosocial dimensions into disaster education can help translate fear into constructive readiness.
Conclusion
Magnitude measures movement—but not meaning. DYFI is not only a citizen science platform; it is a map of silent cries, collective tension, and hope for recognition. The 2020 Muğla quake shows us that behind each data point, there may be a deeper question being asked:
“Are we heard? Are we ready?”
References (APA 7)
Boğaziçi Üniversitesi Kandilli Rasathanesi ve Deprem Araştırma Enstitüsü. (2020, June 28). 28 Haziran 2020 Marmaris-Muğla Depremi Bilgilendirme Notu. http://www.koeri.boun.edu.tr/
Paton, D., & Johnston, D. (2001). Disasters and communities: Vulnerability, resilience and preparedness. Disaster Prevention and Management: An International Journal, 10(4), 270–277. https://doi.org/10.1108/EUM0000000005930
Wald, D. J., Quitoriano, V., Dengler, L., & Dewey, J. W. (1999). Utilization of the Internet for Rapid Community Intensity Maps. Seismological Research Letters, 70(6), 680–697. https://doi.org/10.1785/gssrl.70.6.680
Büyüklüğün Ötesinde: DYFI Verileri Üzerinden Toplum Merkezli Deprem Yorumları
28 Haziran 2020 Muğla Depremine Psikososyal Bir Vaka İncelemesi
Öz
Giriş
28 Haziran 2020’de Osmaniye-Marmaris-Muğla hattında yaklaşık 67 km derinlikte meydana gelen Ml=5.4 büyüklüğündeki deprem, teknik olarak “orta büyüklükte” sınıflandırılmıştır (Boğaziçi Üniversitesi KRDAE, 2020). Ancak jeofiziksel değerlerin ötesinde, bu tür sarsıntılar toplumda yeniden uyanan kaygılar, geçmiş afet deneyimleri ve belirsiz bir geleceğe dair korkularla birlikte anlam kazanır. Bu çerçevede DYFI gibi katılımcı platformlar yalnızca veri değil, aynı zamanda insan deneyiminin dijital izlerini sunar.
DYFI: Toplumun Kaygı Barometresi
“Hissettim. Acaba daha büyüğü mü geliyor? Ya kurtulamazsam?”
Bu tür ifadeler, kamuoyunun sessiz endişelerini dijitalleştirir. Prof. Öncel’in ifadesiyle:
“DYFI verileri, her deprem sonrası vatandaştan gelen bir çığlık gibidir—korkunun, hatıraların ve göz ardı edilme endişesinin yankısıdır.”
Bu nedenle DYFI yalnızca yer hareketini değil, aynı zamanda toplumun kırılgan duygusal topografyasını da kaydeder.
2020 Muğla Depremi: Vaka Örneği
Bu deprem büyük bir hasara yol açmamış olsa da, özellikle Muğla ve çevresinde DYFI sistemine yapılan yoğun bildirimler üç temel içgörü sunmuştur:
- Yerelleşmiş Duygusal Etki: Orta büyüklüğe rağmen geçmişte yaşanan depremleri anımsatmış, bölgesel korkular tetiklenmiştir.
- Geleceğe Dair Korkular: Bildirimlerde “büyük deprem” korkusu sıklıkla yer bulmuştur.
- Toplumsal Yardım Arzusu: Birçok yorum, karar vericilerden ya da toplumdan dolaylı olarak yardım ve ilgi beklentisini yansıtmaktadır.
Bu bulgular, DYFI’nin yalnızca bir veri platformu değil, aynı zamanda katılımcı bir farkındalık sistemi olarak işlediğini ortaya koymaktadır.
Risk İletişimi ve Dayanıklılık Politikaları İçin Öneriler
- Veriyi Bağlama Oturtmak: Vatandaş bildirimleri, geçmiş travmalar ve yerel duyarlılıklar çerçevesinde yorumlanmalıdır.
- Çift Yönlü İletişim: Afet yönetimi birimlerinin bu tür platformlardan gelen verileri yalnızca toplamakla kalmayıp yanıtlayan, destekleyici bir iletişim kurması gerekir.
- Hazırlıkta Duygusal Okuryazarlık: Korkunun, felakete hazırlıklı olma davranışına dönüştürülmesi için duygusal boyutlar afet eğitimine entegre edilmelidir.
Sonuç
Deprem büyüklüğü hareketi ölçer—anlamı değil. DYFI gibi sistemler yalnızca bilimsel veri toplamaz; aynı zamanda halkın kolektif bellek, çöküntü ve umut anlatılarına açılan bir penceredir. 2020 Muğla örneği de gösteriyor ki her bildirim şu soruyu içinde barındırır:
“Sesimiz duyuluyor mu? Hazır mıyız?”
Kaynakça (APA 7)
Boğaziçi Üniversitesi Kandilli Rasathanesi ve Deprem Araştırma Enstitüsü. (2020, 28 Haziran). 28 Haziran 2020 Marmaris-Muğla Depremi Bilgilendirme Notu. http://www.koeri.boun.edu.tr/
Paton, D., & Johnston, D. (2001). Disasters and communities: Vulnerability, resilience and preparedness. Disaster Prevention and Management: An International Journal, 10(4), 270–277. https://doi.org/10.1108/EUM0000000005930
Wald, D. J., Quitoriano, V., Dengler, L., & Dewey, J. W. (1999). Utilization of the Internet for Rapid Community Intensity Maps. Seismological Research Letters, 70(6), 680–697. https://doi.org/10.1785/gssrl.70.6.680
No comments:
Post a Comment