Resimlerde Kalıyor İnsan — Prof. Dr. Ali Osman Öncel
Resimlerde Kalıyor İnsan
(Zaman, Hafıza ve Sessiz Tanıklık Üzerine)
Resimlerde kalıyor insan,
Zamanın ötesine taşıyor hafızam.
Her karede bir an, bir yüz,
Yaşamdan silinmiş, solgun gözler, susmuş sözler. 🌙
“Vakit az, yapacak çok iş var” derdi hocam,
Ömür akıyor, bitmeyen işlerin ardında.
İş hep kalıyor, ama ömür tükeniyor,
Bir nefes gibi, bir an gibi uçup gidiyor. ⏳
Resimlerden ilhamla yazıyorum,
Geçmişin izini bugüne dokuyorum. 🖋️
Her hatıra, her yüz, sessiz bir dost,
Anılardan örülü, kaybolmayan bir post. 🌿
Ve her karede çoğalıyor insanın izi,
Zamanın içinden geçip, geleceğe sızıyor sesi.
Prof. Dr. Ali Osman Öncel — 6 Kasım 2025, İstanbul
People remain in photographs,
My memory carries them beyond time.
In every frame, a moment, a face,
No longer alive—faded eyes, silent words. 🌙
“Time is short, much to do,” my teacher once said,
Life flows behind unfinished tasks.
Work remains, but life fades away,
Like a breath, like a fleeting memory. ⏳
I write inspired by old photographs,
Weaving traces of the past into today. 🖋️
Each memory, each face, a silent friend,
A cloak of remembrance that never fades. 🌿
And in every frame, the trace of a soul grows,
Passing through time, its voice reaching the future.
Prof. Dr. Ali Osman Öncel — November 6, 2025, Istanbul
Comments
Post a Comment